Projekt Życiorysy Nowej Huty jest próbą połączenia dwóch perspektyw: antropologicznej i teatralnej, po to by opowiedzieć historie miejsc w Nowej Hucie z perspektywy wybranych grup mieszkańców dzielnicy. Głównym założeniem jest wytworzenie przestrzeni, w ramach której wspomniane perspektywy – badawcza i artystyczna, wpływają na siebie, dopełniają się, a czasem nawet konfrontują na płaszczyźnie refleksji, doświadczenia i wiedzy. Wspólna praca studentów i studentek antropologii z Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ, dramaturga i reżyserki teatralnej oraz aktorów i aktorek Teatru Ludowego w Krakowie nad zbudowaniem żywego archiwum mieszkańców i miejsc Nowej Huty, ma umożliwić stworzenie formy narracji teatralnej lub parateatralnej, która pozwoliłaby oddać głos oddolnym historiom i uczynić je widocznymi i obecnymi w przestrzeni publicznej. Z jednej strony projekt jest próbą „odczarowania” Nowej Huty postrzeganej najczęściej jednowymiarowo, w kontekście jej socjalistycznej przeszłości. Próba uzupełnienia „oficjalnej” historii dzielnicy wiąże się z przedstawieniem historii oddolnych, na które składałaby się codzienne narracje jej mieszkańców – życiorysy miejsc i zwykłych ludzi z nimi związanych.
Z drugiej, połączenie sił sztuk performatywnych i etnografii może stać się strategiczną metodą inspirowania kultury i ożywienia dzielnicy. Zakładamy, że to nie planiści czy inwestorzy oraz politycy, ale przede wszystkim mieszkańcy (przy wsparciu badaczy przestrzeni miejskich i artystów) są tymi, którzy wspólnie mogą się przyczynić do kształtowania obecnego stanu, jak i przyszłości Nowej Huty. Nie można zapominać, że bardzo często akty modernizacji i transformacji dzielnicy, tłumaczone potrzebami ekonomicznymi i politycznymi, obejmują nie tylko wymazywanie warstw przeszłości i indywidualnych narracji, ale i ignorowanie współczesnej troski o miejsca i sprawczości jej mieszkańców.
Stworzenie w ramach projektu teatralno-badawczego żywego archiwum Nowej Huty, ma ożywić ducha dzielnicy poprzez pamięć o wspólnocie między ludźmi, znanych i anonimowych sąsiadach, mało znanych miejscach, przestrzeniach i zdarzeniach, które znacząco zmieniły się w ciągu ostatnich lat. Nowa Huta może stać się miejskim laboratorium, w ramach którego zbadana zostanie przeżywana historia miasta oraz sprawczość jego mieszkańców.
Zależy nam więc, poprzez spotkania i gromadzenie narracji, na wypracowaniu dialogu międzypokoleniowego, wymianie doświadczeń oraz kształtowaniu przestrzeni wspólnych partycypacji. Zakładamy, że projekt jest skierowany zarówno do tych, którzy znają Nową Hutę, jak i do tych, którzy jej nie znają, ale chcieliby poszerzyć wiedzę na jej temat.
Projekt Życiorysy Nowej Huty ma charakter procesualny. Składa się nań wiele etapów: poznawanie dzielnicy i jej mieszkańców poprzez wspólne spotkania w formie „opowieści sąsiedzkich”, przeprowadzenie badań etnograficznych (pogłębione rozmowy z mieszkańcami i obserwacja uczestnicząca), spotkania i praca z aktorami, dramaturgiem i reżyserem.
Zwieńczeniem projektu ma być stworzenie przez Gabrielę i Monikę Muskałę scenariusza i opartej na nim inscenizacji, w procesie twórczego wykorzystania i odegrania sytuacji i historii zapisanych w notatkach z badań etnograficznych.
Dodatkowo chcielibyśmy przygotować i opracować interaktywną mapę Nowej Huty, której celem jest uczynienie widocznymi wspomnień mieszkańców o miejscach i ich życiu w nich. Mapa ma być swoistym repozytorium zapisów uwzględniających wiele szczegółów i głosów uzyskanych na podstawie spotkań z mieszkańcami, rozmów z nimi i obserwacji ich życia. Na mapę składać się będzie bogata kolekcja danych/materiałów – audio, wizualnych, tekstowych, rejestrujących pamięciowy i zmysłowy wymiar dzielnicy.
Zapraszamy do śledzenia naszego bloga dokumentującego poszczególne etapy procesu badawczego oraz etapy pracy nad inscenizacją.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz